Daar waar ZV de Vikings in 2018 niet genoeg vrijwilligers bij elkaar kreeg om de tocht der (zwem) tochten te organiseren, lukte het dit jaar gelukkig wel weer. Je weet pas wat je mist, als het er niet meer is. De historie van de Zeezwemtocht dateert al van 1947. Zo’n uniek evenement mocht gewoon niet verloren gaan voor de zwemsport en voor Harlingen.
De voorbereidingen startten al eind 2018 en vorderden gestaag. Vergunningen werden aangevraagd, vrijwilligers gemotiveerd, plannen uitgewerkt en het draaiboek weer bijgepunt. De laatste weken in juni was het prachtig zomers weer, wat een mooie voorbode voor de Zeezwemtocht leek te zijn. 120 zeezwemmers schreven zich online in voor de Zeezwemtocht.
Maar niets is zo veranderlijk als het weer. Op de zeezwemdag (6 juli. jl) stak een flinke wind op en hingen er ineens buien in de lucht. De stevige wind zorgde voor grote scherpe golven rond de kop van de Zuiderpier. Te veel van het goede om de veiligheid van de deelnemers te kunnen waarborgen.
De organisatie besloot toen om de tocht binnengaats te houden. De finish die reeds op het strand was opgebouwd werd vliegensvlug afgebroken en naar de Willemskade getransporteerd. Daar werd het Zonnepontje “Jonge Seun” omgeturnd tot startschip en finishschip.
Rond de klok van half één trok de bemanning van de Jonge Seun de startlijn strak en klok het startsignaal voor de massa start van de heren. Ca. 5 minuten later klonk voor de dames ook de starttoeter.
Direct vanaf het begin kwam er al tekening in de strijd bij de heren. Bob de Vries bouwde soepel zwemmend een ruime voorsprong op en tikte als eerst aan in een snelle tijd van 26:50:01. Achter Bob was een groepje zwemmers aan elkaar gewaagd. Uiteindelijk werd Sven Harskamp 2e en Hessel Broekstra werd derde.
Bij de dames leek zich eenzelfde soort wedstrijd te ontvouwen. Melissa Nauta nam vanaf de start gelijk de kop om zo in vrij water te kunnen zwemmen. Na de eerste ronde had zij reeds een voorsprong van meer dan 3 minuten op de 2e dame en had ze ook het gross van de heren reeds ingehaald. Helaas maakte Melissa in de 2e ronde een fout en mistte zij een boei. Door een juryboot werd zij kort voor de finish terugstuurd het parcours weer op om alsnog de vergeten boei te ronden. Hierdoor zwom zij 900 meter extra en voorkwam zij diskwalificatie. Lydwien Wilbers, die gestaagde voorsprong op nummer 3 uitbeide, kwam hierdoor in één keer aan de leiding te liggen en liet de winst niet meer glippen. Melissa had nog een sterke come-back en wist de 2e plaats veilig te stellen met een kleine voorsprong op Ellis van Halem die 3e werd.
Bijna alle deelnemers wisten de tocht verder uit te zwemmen. Slechts 2 uitvallers werden genoteerd. Eén zwemmer stopte al na enkele honderden meters wegens problemen met z’n zwempak en een andere deelnemer viel uit wegens onderkoeling. Deze laatste werd vakkundig opgevangen door de aanwezige hulpverleners.
Ondanks een succesvol evenement kijkt de organisatie toch terug met gemengde gevoelens. Ze hadden zo graag weer de originele route over de Waddenzee willen laten plaats vinden. De laatste echte zeezwemtocht was in 2013. Het was helaas ook nu niet verantwoord om de zee op te gaan. De organisatie looft verder alle betrokken vrijwilligers en hulpverleners voor de snelle omschakeling naar het havenparcours en het verder vlekkeloze verloop van de zeezwemtocht.